KUKURYDZA: wyzwania na starcie!
Uprawa kukurydzy staje się w naszym kraju coraz bardziej popularna. Ogólny areał uprawy przekroczył już milion hektarów, z czego nieco ponad połowa jest uprawiana na ziarno. Stała się więc ona najdynamiczniej rozwijającą się uprawą w naszym kraju w ostatnich latach. Jest ona bardzo wartościową rośliną paszową, szczególnie w żywieniu drobiu i trzody chlewnej, ale również bydła, szczególnie ta uprawiana z przeznaczeniem na kiszonkę. W ostatnich latach systematycznie rośnie jej znaczenie w produkcji biogazu.
Kukurydza jest rośliną ciepłolubną, lecz postęp hodowlany pozwolił już na jej uprawę w celach zarówno kiszonkarskich jak i ziarnowych w każdym praktycznie zakątku naszego kraju, poza obszarami górskimi. Ma ona duże wymagania termiczne względem zarówno temperatury gleby, jak i powietrza. Powinniśmy siać kukurydzę w glebę ogrzaną, o temperaturze około 8oC. Powoduje to szybsze i równiejsze wschody tej rośliny, a także lepszy wigor początkowy.
Kukurydza jest rośliną o średnich wymaganiach glebowych, można ją z powodzeniem uprawiać również na słabszych glebach. Roślina ta toleruje lekko kwaśne pH gleby, więc nadaje się na stanowiska słabsze, przewiewne, ale bardzo źle znosi niedobór wody, szczególnie w okresie kwitnienia. W jej rozwoju należy zwrócić szczególną uwagę na początkowy okres, kiedy to sprawia ona plantatorom największe kłopoty.
Krytycznym momentem w rozwoju kukurydzy jest pierwszy okres odżywiania rośliny przez młody system korzeniowy. Bardzo często można w tym czasie obserwować, szczególnie w fazie od 4 do 8 liścia, problemy z pobieraniem min. fosforu objawiające się najczęściej sinofioletowymi przebarwieniami postępującymi od brzegów liści. Najczęściej dzieje się tak przy chłodnej pogodzie, która w warunkach klimatycznych Polski często zdarza się w okolicach kwietnia i przełomu maja, utrudniając pobieranie min. fosforu. Rozwiązaniem tego problemu jest dbałość o prawidłowe pH gleby oraz odpowiednio zbilansowane nawożenie startowe dostosowane do potrzeb pokarmowych kukurydzy.
Młody system korzeniowy rozwija się przy udziale wielu składników, które podajemy przedsiewnie lub podczas siewu. Są to min. fosfor, wapń i cynk. Na glebach o uregulowanym pH znaczenie wapnia maleje na rzecz fosforu i cynku, które choć są pierwiastkami antagonistycznymi, cechuje wspólna wartość jaką jest wpływ na rozbudowę systemu korzeniowego roślin.
Jak powiedzieliśmy wcześniej, start jest najbardziej problematycznym okresem rozwoju tej rośliny. Firma Timac Agro Polska wyszła naprzeciw temu problemowi. Od 2011 r rozpoczęliśmy wdrażać w naszym kraju ideę nawożenia ultrazlokalizowanego. Polega ono na tym, że podczas siewu kukurydzy, ze specjalnego dozownika podawany jest bezpośrednio w redlicę wysiewającą nasiona nawóz pod nazwą PHYSIOSTART. Jest on w postaci mikrogranulatu, który zawiera wszystkie niezbędne dla młodej rośliny składniki pokarmowe. Podane w ten sposób azot, fosfor, siarka, wapń oraz cynk pomagają w początkowym odżywieniu roślin przez tworzący się dopiero system korzeniowy. Dodatek substancji o działaniu biostymulującym PHYSIO+ dodatkowo wpływa na szybki i równomierny wzrost systemu korzeniowego, pobieranie wapnia i pozostałych składników pokarmowych. Wspieramy w ten sposób prawidłowe odżywianie roślin, oraz zwiększamy ich odporność roślin na stres. PHYSIO+ to element, który zdecydowanie wyróżnia mikrogranulat PHYSIOSTART na tle innych tego typu produktów dostępnych na rynku. Biostymulacja podana w tak wczesnej fazie powoduje, że rośliny mają zdecydowanie lepszy wigor początkowy, co w uprawie kukurydzy jest sprawą kluczową i decydującą często o powodzeniu uprawy.
Zastosowanie technologii nawożenia produktem PHYSIOSTART, którego zalecana dawka wynosi jedynie 20-25 kg/ha nie zwalnia z obowiązku nawożenia wieloskładnikowego. Ultralokalizacja jest jednak środkiem do przyspieszenia początkowego rozwoju kukurydzy, aby jak najszybciej i bez zbędnych stresów osiągnęła poziom rozwoju, który pozwoli jej korzystać z nawożenia tradycyjnego. Po zakryciu rzędów i przy wysokim wigorze początkowym konkurencja chwastów przestaje już być istotnym problemem. Kukurydza z odpowiednio rozwiniętym systemem korzeniowym może być znacznie bardziej odporna na okresowe niedobory wody, które w okresie kwitnienia mogą powodować straty w skrajnych przypadkach nawet do kilkudziesięciu procent plonu.
Rośliny, które są odpowiednio odżywione, mają szybki start, oraz wysoki wigor początkowy, co procentuje odpowiednim rozwojem roślin w dalszej części okresu wegetacyjnego. Skutkuje to wytworzeniem większej masy wegetatywnej, oraz brakiem zakłócania tworzenia kolb, czyli organów generatywnych. Taka kukurydza powinna wydać maksymalny dla danych warunków plon, niezależnie od kierunku użytkowania- czy to na ziarno czy na kiszonkę.
